Voelen zich alleen

Een Engelmens heeft geen identiteit. Het voelt zich vaak onbegrepen en alleen. Wanneer de Engelmens een andere ziel verder helpt, wordt deze zich ook bewust van deze andere ziel. Bij het insluiten van deze ziel kan er ook een gevoel van diepe binding ontstaan. De Engelmens wordt weer herinnerd aan de individualiteit die het ooit had. Daarmee komen ook de beperkingen van de ziel weer boven en kan de Engelmens zich weer even gewoon mens voelen. Dit heeft meteen tot gevolg dat de Engelmens zich in dit gevoel kan verliezen vanwege de kracht die het heeft.

Bij het loslaten van de "geholpen" ziel, treedt er direct een gevoel van eenzaamheid op, omdat het vertrouwde gevoel van de ziel is verdwenen. Ineens draait alles weer om het grotere doel en is er geen excuus meer om je van je taak af te houden. Op die momenten beseft de engel zich, dat zij niet uniek is en er alleen maar is om te geven. Het gemis van een ziel is op die momenten duidelijk voelbaar.

Dit gemis heeft wel degelijk een functie en is een oerinstinct van de Engelmens. Het is altijd op zoek naar een nieuwe "prooi" om verder te helpen. Het is een drift die gestuurd wordt door het goddelijke plan: een gekoppeld netwerk van nieuwe zielen in een universeel netwerk. De komst van God op aarde.